Η ανθρώπινη συμπεριφορά πηγάζει από τρεις κύριες πηγές: Επιθυμία, συναίσθημα, και γνώση.
Πλάτων 427 -347 π.Χ
Human behavior flows from three main sources: desire, emotion, and knowledge.
Plato 427 – 347 BC
Advertisements
Κένταυροι / Centaurs
Κατάβαση κενταύρων σε χαράδρα του Πηλίου, στο βάθος η περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται το λιμάνι του Βόλου. Centaurs going downhill at a gorge of Mount Pelion, at the backround the region on which , nowadays , is located the port of Volos.
Centaur on a Athenian black figured kylix.
Port of Volos , view from Pelion , Thessaly.
Κρύπτης / Krypt
Η Κρυπτεία ( εκ του ”κρύπτω” ) ήταν ένας αρχαίος Σπαρτιάτικος οργανισμός όπου κύριοι συμμετέχοντες ήταν νεαροί σπαρτιάτες.Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς μελετητές, ήταν ένα είδος ”μυστικής αστυνομίας” και των δυνάμεων ασφαλείας της πόλης κράτους, κάποιοι άλλοι την θεωρούν μια μορφή στρατιωτικής εκπαίδευσης παρόμοια με την αθηναϊκή ”εφηβεία” που είχε διοργανωθεί από τις κορυφαίες τάξεις της Σπάρτης. Μόνο όσοι νεαροί Σπαρτιάτες άνδρες οι οποίοι είχαν ολοκληρώσει με επιτυχία την εκπαίδευσή τους στη σπαρτιατική αγωγή θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτόν τον θεσμό. Κάθε φθινόπωρο, σύμφωνα με τον Πλούταρχο οι έφοροι κήρυτταν τον πόλεμο στους είλωτες, κάθε Σπαρτιάτης που συμμετείχε θα μπορούσε να σκοτώσει ένα είλωτα χωρίς το φόβο της τιμωρίας. Την νύχτα, οι επιλεγμένοι ΚΡΥΠΤΕΣ , αποστέλλονταν στο λακωνικό τοπίο οπλισμένοι με εγχειρίδια (μικρά μαχαίρια) με τις οδηγίες να σκοτώσουν κάθε είλωτα ο οποίος ήταν μεγαλόσωμος και απείθαρχος. Σκοπός της όλης αποστολής ήταν να αποτραπεί η απειλή μιας εξέγερσης από τους είλωτες και να διατηρηθεί ο σπαρτιάτικος πληθυσμός υπό έλεγχο. Μόνο οι Σπαρτιάτες που είχαν υπηρετήσει στην Κρυπτεία θα μπορούσαν να αναμένουν επιτυχία στα υψηλότερα κλιμάκια στην κοινωνία της Σπάρτης και του στρατού. Θεωρήθηκε ότι μόνο οι Σπαρτιάτες οι οποίοι έδειξαν την προθυμία και την ικανότητα να σκοτώνουν για το κράτος σε νεαρή ηλικία ήταν άξιοι να ενταχθούν στην ηγεσία κατά τα επόμενα έτη.
The Crypteia or Krypteia , was an ancient Spartan state institution involving young Spartan men.Some historians scholars consider the crypteia to be a kind of secret police and state security force , some others a form of military training similar to the Athenian ephebai organized by the ruling classes of Sparta whose purpose was to terrorize the servile helot population. Others (Köchly, Wachsmuth) believe it to be a form of military training, similar to the Athenian ephebia. Certain young Spartan men who had completed succesfully their training at the agoge could participate in the Krypteia. Every autumn, according to Plutarch the Spartan ephors would pro forma declare war on the helot population so that any Spartan citizen could kill a helot without fear of punishment. At night, the chosen kryptes (members of the Krypteia) were sent out into the Laconian countryside armed with knives with the instructions to kill any helot they encountered and to take any food they needed. They were specifically told to kill the strongest and best of the helots.This practice was instigated to prevent the threat of a rebellion by the helots and to keep their population in check. Only Spartans who had served in the Krypteia as young men could expect to achieve the highest ranks in Spartan society and army. It was felt that only those Spartans who showed the willingness and ability to kill for the state at a young age were worthy to join the leadership in later years.
Αχελώος / Achelous
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Αχελώος ήταν η προστάτιδα θεότητα του ποταμού Αχελώου, ο μεγαλύτερος ποταμός της Ελλάδας , καθώς επίσης και ο αρχηγός όλων των θεοτήτων των ποταμιών , μιας και κάθε ποτάμι είχε και τη δική του θεότητα.Κάποιες πηγές λένε ότι ο ίδιος ήταν γιος της Γαίας και του Ωκεανού, ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν γενικά με τον Ησίοδο , ότι η Τηθύς και ο Ωκεανός ήταν οι γονείς και των τριών χιλιάδων ποτάμιων θεοτήτων.Από αρχαιοτάτων χρόνων θεωρείται ιδιαίτερα σπουδαία θεότητα σε ολόκληρη την Ελλάδα, με επίκληση στις προσευχές , θυσίες, ορκομωσίες κ.α..Στο μαντείο της Δωδώνης , ο Ζευς συνήθως προσθέτει σε κάθε χρησμό την εντολή για προσφορά θυσιών προς τον Αχελώο.Η αναπαράσταση βασίζεται σε έναν αθηναϊικό ερυθρόμορφο κρατήρα.Aναπαράσταση βασισμένη σε αμφορέα ( Αθήνα , περιοχή Κεραμεικού ) καθώς επίσης και σε νόμισμα της εποχής ( δίδραχμο από την περιοχή της Νάπολης , Μεγάλη Ελλάδα , 440π.Χ. )
In Greek mythology, Achelous was the patron deity of the “silver-swirling”Achelous River, which is the largest river of Greece, and thus the chief of all river deities, every river having its own river spirit.Some Greek sources say that he was the son of Gaia and Oceanus, however, ancient Greeks generally believed with Hesiod that Tethys and Oceanus were the parents of all three thousand river gods.Ηe was from the earliest times considered to be a great divinity throughout Greece, and was invoked in prayers, sacrifices, on taking oaths, and the oracular Zeus at Dodona usually added to each oracle he gave, the command to offer sacrifices to Achelous.Image based on a athenian red-figured krater.Image based on a vase ( Athens , region of Kerameikos ) as well as a coin of the era ( didrachm of Naples , Magna Graecia , 440 B.C.)
Βασιλεύς Πειρίθους / King Pirithous
Αναπαράσταση βασισμένη σε ερυθρόμορφο αμφορέα του 480 π.Χ. κατά την οποία ο ήρωας απεικονίζεται στα δεξιά της σκηνής. Στην ελληνική μυθολογία, ο Πειρίθους ήταν ο βασιλιάς των Λαπιθών της Θεσσαλίας και σύζυγός στις Ιπποδάμειας, καθώς και στενός φίλος του Θησέα.Μάλιστα αμφότεροι συμμετείχαν μαζί με άλλους διάσημους ήρωες στο περίφημο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου.
Design based on a red-figured vase that dates back to 480 B.C., ( Pirithous is the figure on the right ).In Greek mythology, Pirithous was the King of the Lapiths in Thessaly and husband of Hippodamia, as well as the close friend of the hero Theseus.Actually both of them were among the company of heroes that hunted the Calydonian Boar.
Εν νυκτί βουλή / Decision by night
”Αγών ου μένει άνδρας λελειμμένους” Αισχύλος 525 – 456 π.Χ.
“There is no avoidance in delay.” Αeschylus 525 – 456 B.C.
