Ερμαϊκή στήλη / Hermaic pillar

Αυτός είναι ένας ‘’Ερμηρακλής’’, μια ερμαϊκή στήλη δηλαδή με την προτομή του Ηρακλή αντί του Ερμού στην κορυφή της. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι ερμαϊκές στήλες χρησίμευαν ως οδοδείκτες ή αφιερώματα ή σύμβολα ορίων. Ασφαλώς το συγκεκριμένο γλυπτό είναι μικρογραφία.

Πρωτίστως να αναφέρω ότι το ερέθισμα για αυτήν την δημιουργία, το άντλησα από την συνάντηση μου με τον Γιώργο Λαθύρη, ο οποίος με τίμησε ιδιαιτέρως δωρίζοντας μου το υπέροχο βιβλίο με τίτλο ‘’Πορφύριος – Περί Αγαλμάτων’’

Πυλώνες μελέτης:

1) Ερμηρακλής του Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών
2) Μικρογραφία ερμαϊκής στήλης του 5ου αιώνα π.Χ. – Κeramion Archaeology, Παρίσι

Στοιχεία έργου:
*Το αγαλματίδιο έχει ύψος 13 εκατοστά, είναι από πηλό και χρειάστηκαν 7 ημέρες για την αποπεράτωση του.

 

Eρμηρακλής Μουσείου πατρών:

Υλικό του Dimitris Kamaras ( https://www.flickr.com/photos/127226743@N02/29090549422 )

 

Ρητορική Αριστοτέλους / Aristotle’s Rhetoric

Διότι… περί ομορφιάς του ώριμου ανδρός:

‘’…ἀκμάζοντος δὲ πρὸς μὲν πόνους τοὺς πολεμικούς, ἡδὺν δ᾽ εἶναι δοκεῖν μετὰ φοβερότητος.’’
Αριστοτέλης , Ρητορική – 1361 b, στ. 11-13

Απόδοση:
‘’… Η ομορφιά του ώριμου άντρα συνίσταται στην αντοχή στις κακουχίες του πολέμου και μαζί στο να θεωρείται ευχάριστος στην όψη, εμπνέοντας όμως συγχρόνως και φόβο.’’

Από το 530 π.Χ. μέχρι και το 60 π.Χ. έχουμε τους εξής 3 γενειοφόρους και 3 αγένειους στρατηλάτες της αρχαιότητας:

Θεμιστοκλής, 527 – 459 π.Χ. ( Προτομή του Μουσείου Ostia )
Περικλής, 495 – 429 π.Χ. ( Προτομή του Βρετανικού Μουσείου )
Αρχίδαμος ΙΙΙ της Σπάρτης, 400 – 338 π.Χ. ( Προτομή αρχαιολογικού μουσείου Νεάπολης )
Πύρρος Α’ της Ηπείρου, 318 – 272 π.Χ. ( Προτομή αρχαιολογικού μουσείου Νεάπολης )
Ευμένης της Περγάμου, θανατος το 241 π.Χ. ( Τετράδραχμο, American Numismatic Society, Nέα Υόρκη )
Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ Διόνυσος, 132 – 63 π.Χ ( Προτομή Λούβρου )

*Εργο διαστάσεων 10×20 εκ. με μολύβια HB, 3B, 4B, 7B, 8B.

Θεμιστοκλής:

Περικλής:

Aρχίδαμος ΙΙΙ 

Πύρρος:

Eυμένης:

Μιθριδάτης:

 

 

Άρτεμις της Απολλωνίας / Artemis of Apollonia

Αυτή είναι η Άρτεμις της Απολλωνίας …και την ονόμασα έτσι διότι το εύρημα από το οποίο άντλησα έμπνευση, είναι μια κεφαλή της θεάς από την αρχαία Απολλωνία. Εν εξελίξει και αυτή …

 

Ηνίοχος των Δελφών / Charioteer of Delphi

Αυτός ο αγένειος, νεαρός άνδρας, είναι ο Η ν ί ο χ ο ς, διότι όπως πολλοί θα καταλάβατε, βάση για την εξέλιξη αυτής της προσωπογραφίας αποτέλεσε ο Ηνίοχος του Δελφών, το γνωστό χάλκινο άγαλμα του 5ου αιώνα π.Χ.. Οι επεμβάσεις εξιδανίκευσης είναι εμφανείς θαρρώ οπότε θα τις αφήσω στην κρίση σας. Ζούμε σε χαλεπούς καιρούς, όπου οι νέες γενεές ΗΔΗ καλούνται να αντιμετωπίσουν μια σειρά από προκλήσεις , έτσι εγώ εκείνο που θα ήθελα να επισημάνω εκ μέρους μου, είναι ότι το συγκεκριμένο έργο αποτελεί μια εικονιστική προσέγγιση της δ υ ν α μ ι κ ή ς ν ε α ν ι κ ό τ η τ α ς, δηλαδή κάτι πέρα από το κοινωνικά ‘’ερίγδουπο’’ και το φτασμένο, κάτι πέρα από το εδραιωμένο και το σίγουρο …κάτι το οποίο θα χρειαστεί να δώσει μάχη με το ΕΙΝΑΙ του για να φθάσει στην κυριαρχική του αξία ……………κάτι ακόμα άφθαρτο. Ο διαχρονικός συνδυασμός πνευματικής και ανατομικής καλλιέργειας, στην πρώιμη αλλά και πλέον απαιτητική φάση του, όπως εκφράζεται σε μια γραφιστική προτομή με γονίδια ελληνιστικών χρόνων.

* Έργο με μολύβια HB, 6B, 8B διαστάσεων 13×14 εκ. 

Η πηγή έμπνευσης:

Πάνθηρας της Δωδώνης / Panther of Dodona

Ο Πάνθηρας της Δωδώνης

Αυτός… δεν είναι ένας ‘’κοινός’’ πάνθηρας… και αυτό διότι για την δομή της κεφαλής του, αντλήθηκαν στοιχεία συγκεκριμένα από λαβές ξίφους, οι οποίες βρέθηκαν στην περιοχή της Δωδώνης. Πιθανολογείται λοιπόν, ότι οι συγκεκριμένες λαβές ανήκουν σε χάλκινους ανδριάντες στρατηγών της περιοχής και συνδέονται με την τεχνοτροπία του Αργείου τεχνοπλάστη Αθηνογένη. Όσον αφορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κεφαλής το θηρίο, από άποψη εξιδανίκευσης, διαφοροποιείται στα εξής :

1) Μικρό ‘’γένι‘’ στο πηγούνι.
2) ‘’Γένι’’ από χαμηλά στην γραμμή της γνάθου μέχρι και το άκρο του αυτιού.
3) Έντονη οφθαλμική κόγχη, επίσης παρατηρήστε την έντονη συνοφρύωση πάνω από το μάτι ( το ‘’τράβηγμα’’ δηλαδή ).
4) Προτεταμένο χείλος στα πλαϊνά της σχισμής του στόματος.
5) Έντονο ζυγωματικό που ξεκινάει από την μύτη και καταλήγει στο πίσω μέρος της κόγχης.

*Να ευχαριστήσω θερμά την αρχαιολόγο κ. Ντίνα Ζίδρου με την οποία, όχι μόνο μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για την Αρχαία Ελληνική Τέχνη, αλλά είχα και την τιμή να λάβω στα χεριά μου το υπέροχο βιβλίο της ‘’Ηπειρωτικά Ιερά και Μαντεία/ Δωδώνη – Νεκρομαντείο’’, το οποίο αποτέλεσε ( και θα αποτελέσει σαφώς ) πηγή έμπνευσης για πολλά έργα μου …

*Έργο με μολύβια 6B, 8B διαστάσεων 13 x 11 εκ.

Η ζωόμορφη απόληξη της προαναφερθείσας λαβής, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως εύρημα έμπνευσης:

Κύκνος / Cycnus

Πάντα το υπερφυσικό μου τραβούσε την προσοχή …αυτός ο θηριώδης άνδρας λοιπόν είναι ο Κύκνος, υιός του θεού Άρη και μεγάλος εχθρός του Ηρακλή με τον οποίο μονομάχησε κάποια στιγμή στα χρονικά της ελληνικής μυθολογίας. Αυτή η μονομαχία αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες της αρχαϊκής περιόδου, είτε σε παραστάσεις αγγείων είτε σε γλυπτικές. Αυτή η απεικόνιση, γυμνός, μυώδης, πλοκαμοφόρος, με περικεφαλαία, σπαθί και ασπίδα δηλαδή, βασίζεται σε μελανόμορφη παράσταση στην οποία ( μάλλον ) φονεύεται από τον Ηρακλή. Περισσότερο ήθελα να δώσω έμφαση στην υπεράνθρωπη μυϊκή του ανατομία, ήθελα να τον παρουσιάσω κάτι σαν μια ‘’βλοσυρή’’ παραλλαγή του Ηρακλή …εγώ έτσι τον έχω στον μυαλό μου.

*Σκίτσο με μολύβια HB, 3B, 5B, 7B, 8B και ραπιδογράφο Rotring 0.1, διαστάσεων 20 x 28 εκ

Χίμαιρα της Μήλου / Chimera of Milos

Την Χίμαιρα της ελληνικής μυθολογίας την γνωρίζετε οι περισσότεροι, πρόγονος του λέοντος της Νεμέας, εκπνέουσα πυρ κτλ… αυτό το έργο όμως το ονόμασα συγκεκριμένα ‘’ Χίμαιρα της Μήλου’’ επειδή το εύρημα έμπνευσης, είναι ένας σφραγιδόλιθος από σερπεντίνη που βρέθηκε στην Μήλο, ο οποίος χρονολογείται γύρω στο 600 π.Χ. Σε αυτήν λοιπόν την ιδιαίτερα σπάνια εκδοχή της, την απαρτίζουν 3 διαφορετικά είδη: ο όφις, ο λέων και η αιξ. Στην κλασική της εκδοχή ο όφις περιορίζεται μόνο στην απόληξη ( ουρά ), γενικότερα στην αρχαία ελληνική τέχνη, οι απολήξεις διακοσμούνται με ένα κεφάλι όφεως όπως η θεϊκή αιγίς και το κηρύκειο του Ερμού. Εδώ όμως, από το μέσο και πίσω είναι ολότελα φιδίσια. Κατά τον Boardman, πιθανώς να πρόκειται για μια πρώιμη καλλιτεχνική έκφραση, η οποία ανάγεται στα Ομηρικά κείμενα. Στις μέρες μας η φράση ‘’κυνηγάει χίμαιρες’’ σημαίνει ότι κάποιος επιδιώκει κάτι το ανέφικτο, ενώ ο όρος στην σύγχρονη επιστήμη χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει οργανισμούς με διαφορετικούς γενετικούς κώδικες.

*Ο John Boardman είναι Βρετανός αρχαιολόγος, ιστορικός τέχνης και συγγραφέας με εξαιρετικά πλούσιο έργο στην μινωική τέχνη, την κλασική κεραμική και την γλυπτική.

*Σκίτσο με μολύβια HB, 6B, 8B και rotring 0.1, διαστάσεων 28 x 18 εκ.

 Το προαναφερθέν εύρημα έχει διάμετρο 26 χιλιοστών και βρίσκεται στην γλυπτοθήκη του Μονάχου: